دلایل بی تفاوتی مردم به تک رقمی شدن تورم - وبلاگ انجمن ما

به گزارش وبلاگ انجمن ما، بی آنکه بخواهیم به تبعیت از مخالفان سیاسی دولت، کوشش های دولت یازدهم در بهبود بعضی شاخص های مالی از جمله تک رقمی شدن تورم را نادیده بگیریم اما این واقعه تاثیری در بهبود وضعیت معیشتی مردم نداشته است.

به گزارش وبلاگ انجمن ما، غلامرضا کیانمهر با این مقدمه در جهان صنعت نوشت: از دیدگاه علم اقتصاد تک رقمی شدن تورم در کشور واقعه بسیار مهمی است که تحقق آن را باید به دولت آقای دکتر روحانی تبریک گفت اما بنا به دلایلی چند، عامه مردم که با علم اقتصاد آشنایی ندارند و اثرات مثبت تک رقمی شدن تورم را در وضعیت معیشت خود احساس نمی نمایند، نسبت به این واقعه بی تفاوتند و از این بابت ابراز خوشحالی نمی نمایند.

متاسفانه مشاهده می کنیم که مردان مالی دولت به جای آنکه بیایند با زبان قابل فهم برای همه شرح دهند که معنا و مفهوم تک رقمی شدن تورم چیست و چه خیرات و برکاتی برای زندگی آنها و اقتصاد کشور دارد انگار که مردم، دانشجویان آنها در مقطع کارشناسی ارشد رشته اقتصاد هستند، تمام مسائل مالی، گرانی ها و فشارهای هزینه زندگی که بر مردم وارد می گردد را نادیده می گیرند و در پاسخ به اعتراض هایی که نسبت به وجود این مسائل صورت می گیرد، تنها به گفتن این جمله تکراری که کاهش نرخ تورم به معنی کاهش قیمت ها نیست، بسنده می نمایند و ماموریت خود را در پاسخگویی به مردم تمام شده می دانند. آنها حتی به انتقادهای برخی کارشناسان مالی بی طرف و مستقل که می گویند کاهش نرخ تورم به قیمت تشدید رکود مالی حاصل شده و با وجود این کاهش، حجم نقدینگی به شدت افزایش یافته و از مرز هزار تریلیون تومان هم فراتر رفته است، پاسخ روشنی نمی دهند و علنا در این ارتباط سکوت پیشه می نمایند.

شیوه برخورد مردان مالی دولت با افکار عمومی در مورد تک رقمی شدن تورم همزمان با افزایش قیمت ها و تشدید فشارهای معیشتی بر حقوق بگیران و گروه های کم درآمد جامعه یادآور آن لطیفه معروف زبان فارسی در مورد جدال لفظی دو نفر بر سر املای صحیح خورش قیمه است که یکی می گفت با غ نوشته می گردد و دیگری اصرار داشت که املای صحیح آن با حرف ق است. شخص سومی از راه رسید و گفت قیمه را با هرحرفی که می خواهید بنویسید اما مهم پختن و خوردن خورش قیمه است که به گوشت و روغن و خیلی چیزهای دیگر احتیاج دارد و شما فعلا هیچ کدام آنها را در اختیار ندارید. حالا حکایت مردمی است که به دلیل سیر صعودی دائمی قیمت ها درآمدشان هر روز در برابر افزایش هزینه زندگی عقب نشینی می نماید و خط فقرشان هر روز بالاتر می رود ولی تنها پاسخی که از زبان دولتمردان می شنوند این است که نرخ تورمشان تک رقمی شده است.

نه آقایان! در مقام یک دوست و نه یک مخالف سیاسی به شما دولتمردان عرض می کنم دستتان به خاطر تلاشی که در راه تک رقمی کردن تورم به خرج دادید، درد نکند اما بیایید به موازات آن برای نجات مردم از فشارهای معیشتی و فقر و تنگدستی فراگیر که امانشان را بریده است، کاری اساسی انجام دهید. آنالیز کنید ببینید مشکل این گرانی ها و افزایش قیمت ها که هزینه خورد و خوراک تا دیگر احتیاجهای اولیه مردم را تا حد گران ترین پایتخت های اروپایی و آمریکایی نظیر لندن و پاریس و نیویورک و تورنتو افزایش داده است، چیست و در کجا ریشه دارد. پس این همه درس مالی که آقایان در داخل و خارج کشور خوانده و بابت آن از آن همه مزایا برخوردار شده اند، به چه درد می خورد؟ بیایید برای یک بار هم که شده با مسائل مالی کشور و وضعیت معیشت مردم به جای تئوری پردازی های آکادمیک که مصداق همان نوشتن طرز صحیح املای کلمه قیمه است، با واقع بینی برخورد کنید و قبل از آنکه کشتی مسائل مردم با سرنشینانش غرق گردد، نقش نجات غریقی خود را ایفا کنید و اگر به دلیل حادشدن مشکل، خودتان قادر به حل آن نیستید، بروید از کارشناسان مالی کشورهایی مانند مالزی و سنگاپور و ویتنام برای حل این معضل بزرگ استمداد کنید.

آقایان! یک راه چاره کوتاه مدت برای پایین آوردن خط فقر و افزایش قدرت خرید آنها استفاده از روش های سلبی به جای روش های ایجابی است ؛ یعنی به جای آنکه دست به افزایش حقوق و دستمزدها بزنید و پول پرقدرت بیشتری به جامعه تزریق کنید، بیایید سقف مالیات بر درآمد گروه های حقوق بگیر و کم درآمد را تا سطح خط فقر واقعی که به اعتراف خودتان در کلانشهرها افزون بر سه میلیون تومان است، کاهش دهید و این گروه از اقشار جامعه را که نزدیک به 80 درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند، از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده و سایر انواع مالیات ها معاف کنید و به شهرداری ها هم دستور دهید از وارد کردن فشارهای عوارضی و هزینه تراشی های گوناگون برای این گروه ها خودداری نمایند. به شبکه های مسافرتی ریلی کشور دستور دهید برای سفرهای حقوق بگیران و خانوارهایی که به تایید وزارت رفاه جزو اقشار کم درآمد و زیرخط فقر محسوب می شوند مثل همه جای جهان تخفیف های اساسی قائل شوند و استفاده از شبکه های حمل ونقل درون شهری را برای این گروه ها و خانواده های آنها کلا رایگان اعلام کنید. در نهایت برای شکستن قیمت اقلام خوراکی مورد احتیاج عموم مردم مانند گوشت و مرغ و برنج و حبوبات و امثالهم و انتها دادن به فرهنگ احتکار و گران فروشی فراوری نمایندگان داخلی با دادن یک هشدار و مشخص یک ضرب الاجل برای آنها، برای یک دوره کوتاه تعرفه واردات این قبیل احتیاجمندی ها در ازای صادرات را به صفر تقلیل دهید.

آقایان! اگر در شناخت و واکاوی فشارهای مالی و معیشتی مردم قدری واقع بینانه اقدام کنید و منیت های ناشی از مدارک عالی آکادمیک خود را نادیده بگیرید، راه چاره های سلبی دیگری هم برای نجات این کشتی از خطر غرق شدن پیدا خواهید کرد؛ همین امروز که فردا خیلی دیر است. والسلام.