مونته کالی؛ کوهی از نمک خوراکی - وبلاگ انجمن ما

به گزارش وبلاگ انجمن ما، مونته کالی مکانی مشهور در استان هسه آلمان است. این منطقه محل تخلیه سدیم کلرید یا همان نمک خوراکی به دست آمده از استخراج پتاس است. این کوه مصنوعی 188 میلیون تُن نمک را در خود جای داده است و در هر ساعت 900 تُن نمک به آن اضافه می گردد. با خبرنگاران همراه باشید.

مونته کالی مکانی مشهور اما غیر عادی در شهر کوچک هرینگن (Heringen) در شرق استان هسه (Hesse) آلمان است. این مکان، محل تخلیه توده ای از ضایعات است که چیزی جز سدیم کلرید یا همان نمک خوراکی که از محصولات جانبی استخراج پتاس است، در آن وجود ندارد. بیش از صد سال است که استخراج پتاس، صنعتی بزرگ در این منطقه است. کار معدنی در این منطقه در سال 1903 با افتتاح شرکت معدنی وینترشال (Wintershall) که کارش استخراج پتاس است، آغاز و با گذشت زمان، این معدن تبدیل به بزرگترین معدن استخراج پتاس در دنیا شد؛ به طوری که بخش عملیاتی آن در حال حاضر به بزرگی شهر مونیخ است.

ماده استخراج شده ترکیبی از پتاس و سدیم کلرید است که 20 تا 35 درصد آن را پتاس تشکیل می دهد. بنابراین به ازای هر تن پتاس به دست آمده چندین تن سدیم کلرید فراوری می گردد. این سدیم کلرید در چند محل در اطراف این منطقه تخلیه می گردد. درصد خلوص سدیم کلرید تخلیه شده حدود 96 درصد است.

رشد مونته کالی از سال 1973 و از زمان آغاز تخلیه سدیم کلرید به وسیله شرکت شیمیایی K+S آغاز شد. ارتفاع سدیم کلریدهای تخلیه شده حدود 200 متر بالاتر از سطح محیط اطرافش است. این منطقه براساس آمار ژانویه 2014 حدود 93 هکتار زمین را پوشش می دهد. این کوه مصنوعی حدود 188 میلیون تن نمک را در خود جا داده که در هر ساعت حدود 900 تن و در هر سال در حدود 6.4 میلیون تن نمک به آن اضافه می گردد.

وجود این کوه نمکی در مرز استان تورینجیا (Thuringia) و چشم انداز ای که این کوه در شهر هرینگن به وجود آورده، باعث تبدیل این منطقه به جاذبه توریستی شده است. محلی ها نام کالیمانجارو را برای این کوه انتخاب نموده اند؛ ترکیبی از دو لغت کالی (Kali) که کوتاه شده کلمه کالیسالز (Kalisalz) به معنی پتاس و نام کوه آتشفشانی معروف کلیمانجارو است. سالانه بیش از 10 هزار بازدیدنماینده از این کوه نمکی بالا می فرایند.

در کنار این نکات جالب و استقبال گردشگران از این کوه، مونته کالی و سایر ضایعات تخلیه شده در منطقه از نظر زیست محیطی بسیار مخرب هستند. مقادیر بسیار زیادی از نمک با رسوخ به داخل خاک، رودخانه و آب های زیرزمینی، آن ها را آلوده می نمایند. خاک منطقه عملاً بی ثمر شده است و فقط گیاهان خاص آب شور توان رشد در آن جا را دارند. بعلاوه رودخانه ورا (Werra) برای زندگی جانداران آب شیرین نامساعد شده است.